นักบวช      : ถ้าอยากจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อย่างมีความทุกข์
เพียงน้อย ก็น่าจะมองไปยังทุกข์ของผู้อื่นบ้าง
ผู้ร้าย            : เชื่อแน่ว่าในโลกนี้ไม่มีใครเกลียดชังตัวเอง
หรอก ลึก ๆ แล้วทุกคนมีสัญชาตญาณที่จะรัก
ตัวเอง อยากเห็นตัวเองเป็นคนดี ทุกคนมี
ความใฝ่ดีอยู่ในตัว เพียงแต่บางครั้งอาจจะ
หลงลืมหรือเผลอไผลไปบ้าง ให้อภัยได้ก็ควรทำ
ผู้เคราะห์ร้าย      : ของของเราแต่มีคนอยากได้แทบจะเป็นจะตาย
ถ้าให้ไปได้ โดยที่ชีวิตเราไม่บุบสลายนักก็ให้ ๆ
ไปเถิด
นักการเมือง      : ความงกไม่เข้าใครออกใคร ความหมั่นไส้
ไม่เลือกหน้าอินทร์หน้าพรหม และความละโมบ
โลภหลงไม่แบ่งเพศ ผิวพรรณวรรณะ กาลเทศะ
เมื่อมีโอกาสแล้วจงใช้ให้เต็มที่
นักเรียนการ์ตูน : คนเรามันก็มีความบ้าอยู่ในตัวคนละอย่างหรือ
หลายอย่างกันทั้งนั้น บ้ามากบ้าน้อยก็ว่ากันไป
บ้าแล้วคนอื่นบ้าด้วยก็ถือว่าเก่งและน่าภูมิใจยิ่ง

เรื่อง อะไรจะปานนั้น

ยอดธง            : “มุกดาพิลาสที่รัก คุณคือแก้วตาขวัญใจของผม
ผมสุดจะปลื้มที่ได้คุณมาแนบเคียง
คุณปรารถนาสิ่งใด ผมจะสรรหามาประเคนให้
ไม่เว้นแม้แต่ดาวกับเดือน”
มุกดาพิลาส      : “วุ้ย ! จริงหรือคะ อย่าใช้คำหวานมาล้อน้องมุก
เล่นเลย เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ”
ยอดธง            : “จริง ๆ นะ คนอย่างผมพูดคำไหนเป็นคำนั้น”

      วันรุ่งขึ้น

ยอดธง            : “ที่รักจ๊ะ นี่ไงผมหามาให้คุณแล้ว ดาวใจกับ
เดือนแจ่ม คนหนึ่งช่วยงานในครัว อีกคนช่วย
ดูแลบ้าน ถ้ายังไม่ถูกใจก็ยังมีดาวเรืองกับ
เดือนแรม มีประสบการณ์ทั้งคู่”

เรื่อง จำได้หมดแล้ว

หนุ่มสาวคู่หนึ่งเข้าไปนั่งในร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรู
หลังจากสั่งอาหารเสร็จ ฝ่ายชายก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ฝ่ายหญิงจึงหันมาถามบริกรประจำโต๊ะว่า
      “ท่าทางคุณจะทำงานที่นี่มานานแล้ว ไม่ทราบว่าแฟนของฉันมาที่นี่บ่อยรืเปล่า”
      “บ่อยสิครับ” บ๋อยตอบอย่างรู้จริง “ทุกครั้งที่พบคู่รักคนใหม่ หรือจะเลือกกับสาวคนไหน เขาเป็นต้องพามาที่นี่ทุกครั้งเลย”
      “งั้นเชียวเหรอ” สาวเจ้าซักร้อน ๆ หนาว ๆ “แล้วไอ้ที่ว่าบ่อยนะ บ่อยขนาดไหน”
      “เรื่องนี้คุณน่าจะเข้าใจได้” บริกรเก่าแก่พูดด้วยสีหน้าระอาแทน “เมื่อกี้เขาสั่งอาหารพิเศษหลายรายการโดยไม่ต้องเปิดเมนูก่อน ทั้งที่รายการอาหารพิเศษและธรรมดาของเรามีเป็นร้อยนะครับ”

เรื่อง แต่งงานกันแล้ว

ชายคนหนึ่งเดินทางโดยรถไฟตู้นอนเขาได้นอนชั้นล่าง
และมีหญิงสาวนอนชั้นบน กลางดึกหญิงสาวคนนั้นชะโงกหน้าลงมาพูดกับเขาว่า
ผู้หญิง            : “ฉันหนาวจังเลยค่ะ คุณคิดว่าคุณจะหาผ้าห่มให้
ฉันสักผืนได้มั้ยคะ”
ผู้ชาย            : “ผมจะบอกอะไรคุณสักอย่างนะ ทำไม
เราทั้งสองไม่สมมุติว่าเราทั้งสองแต่งงานกัน
แล้วล่ะ”
ผู้หญิง            : “ตกลงค่ะ เราแต่งงานกันแล้ว”
ผู้ชาย            : “โอเค เราแต่งงานกันแล้วนะ คุณก็ควรจะหา
ผ้าห่มเอง”

เรื่อง ห้ามใจไม่ได้

นักโทษน้องใหม่      : “ผมมันซวยจริง ๆ ที่เข้าไปเที่ยวงานวัด
แล้วเห็นสาวน้อยตกน้ำเข้า ผมห้ามใจ
ไม่ได้ เลยเข้าไปหาสาวน้อยตกน้ำ
จนต้องมาติดคุกที่นี่”
นักโทษรุ่นพี่      : “เอ็งไปปาสาวน้อยตกน้ำแค่นี้ ไม่เห็นจะ
ต้องถึงกับติดคุกเลยนี่หว่า ใคร ๆ
เขาก็ปากันทั้งนั้น”
นักโทษน้องใหม่ : “ที่พี่พูดก็ถูกอยู่หรอก แต่มันบังเอิญที่
สาวน้อยตกน้ำดันเป็นแฟนเก่าที่ทำให้
ผมหมดเนื้อหมดตัว พอเจอมัน ผมก็
ห้ามใจไม่ได้ เลยเอาระเบิดที่เตรียมไป
ปาบ้านนักการเมืองปาใส่สาวน้อยตกน้ำ
จนมันตายคาที่เลยครับนี่แหละที่ทำให้
ผมต้องติดคุกล่ะ”